আগকথা

অসমীয়া সাহিত্যপ্ৰেমী ৰাইজ, নমস্কাৰ লব। অসমীয়াগল্প ব্লগস্পত ডট কমত অসমীয়া গল্প, কবিতা, প্ৰৱন্ধৰ পঢ়াৰ উপৰিও অসমৰ সাধাৰণ জ্ঞানৰ বিষয়েও জনাৰ সুবিধা পাব। ইয়াত প্ৰকাশৰ বাবে আপোনাৰ নিজে লিখা গল্পটো আৰু কবিতাটো পঠাব পাৰে মনত ৰাখিব আপোনি পঠাৱাৰ গল্পটো বা কবিতাটো আগতে কতো প্ৰকাশ হব নালাগিব। ইয়াত প্ৰকাশ হোৱা গল্প আৰু কবিতা কোনোৱে বিনা অনুমতিত অন্য ঠাইত বা আলোচনীত প্ৰকাশৰ বাবে নিব নোৱাৰিব। শেষত আপোনালোকলৈ ধন্যবাদ আৰু আপোনালোকৰ মৰমে যাতে এই ব্লগতো অধিক জনপ্ৰিয় দিশলৈ লৈ যায় তাৰ কামনাৰে।

Sunday 5 July 2020

অন্ধ প্ৰেম



       আজি তাৰ প্ৰথম বিবাহ বাৰ্ষিকী। সি তাৰ পত্নীৰ হাতত এটা উপহাৰ টোপোলা তুলি দিলে। পত্নীয়ে ও মৰমেৰে তাৰ হাতৰ পৰা উপহাৰ টো লই তায়ো তাক এটা উপহাৰ দিলে। তাই তাক কিবা কব খুজিলে কিন্তু সি ঈষৎ হাঁহি মাৰি তাইৰ কোনো কথাই শুনিব নুখুজি তাইৰ ওচৰৰ পৰা আতৰি আহিল। খৰধৰকৈ সি পকেটৰ পৰা মোবাইল টো ওলিয়াই এটা নম্বৰত ফোন লগালে-"জান তুমি ক'ত আছা, মই এতিয়াই গৈ আছো।"
        মাকক গুডবাই দি সি কাৰখন লৈ অফিচলৈ ওলাই আহিল।
         উঃ, এটা সমস্যা ৰ শেষ সিদ্ধান্ত ত উপনীত হৈছেহি সি আজি।
          সমস্যা,
          তাৰ পত্নী নীতা য়ে হৈছে তাৰ বাবে এটা ডাঙৰ সমস্যা, তাৰ জীৱনৰ অশান্তিৰ মূল কাৰন। দেউতাকে যে কি ভাবি তাক এই সমস্যা টোৰ লগত জড়িত কৰি দিলে ভাবিলে তাৰ খুব খং উঠে।
           আজিৰ পৰা এবছৰৰ আগৰ কথা। দেউতাকৰ নলে-গলে লগা বন্ধুৰ জীয়েক নীতা। যেতিয়া সিঁহতৰ জন্ম হৈছিল তেতিয়াই হেনো দুই বন্ধুয়ে সিঁহত দুটাৰ বিয়া ফিক্স কৰি পেলাইছিল। আৰু আজিৰ পৰা এবছৰৰ আগতে সিঁহতৰ বিয়া পাতি দিছিল দুয়োখন ঘৰৰ সন্মতিত। তাৰ খুব খং উঠিছিল সেইদিনা সকলোলৈ কিন্তু কাকো একো কব পৰা নাছিল সিঁহতৰ ঘৰখনৰ সন্মানত, দেউতাকৰ গাম্ভীৰ্যত। তাৰ মতামত নোলোৱাকৈ তেনেকৈ তাৰ বিয়া হৈ যোৱাৰ বাবে সি সুখী নাছিল, আপোন কৰি লব পৰা নাছিল তাৰ পত্নী নেতাক। আৰু এই নীতা, তাই টো আপত্তি কৰিব পাৰিলে হয় এই বিয়াত। তায়ো হেনো সৰুৱে পৰা তাক স্বামী হিচাপে ভাবি আহিছে। কি ধাতুৰে গঢ়া ছোৱালী তাই। বিয়াৰ পিছৰে পৰা সি তাইৰ ওপৰত কম অত্যাচাৰ কৰিছেনে, কিন্তু তাই আজিলৈকে একো কেটকূত এটা কৰা নাই। জানিব দিয়া নাই সিঁহতৰ ঘূণে ধৰা সম্পৰ্ক ৰ কথা দুয়োখন ঘৰৰ মাজত।
     কিন্তু আজি তাৰ সাহস আছে। আজি তাৰ লগত আছে তাৰ মৰমৰ প্ৰেয়সী প্ৰিয়ংকা। সেয়ে আজি সি তাৰ পত্নীৰ হাতত দি আহিছে বিবাহ বিচ্ছেদৰ দলিল। সি জানে, তাৰ পত্নীয়ে তাৰ একো কথাৰে না নকৰে। তাৰ সুখৰ বাবে হাঁহি হাঁহি চহী কৰিব বিচ্ছেদৰ দলিলত।
      কথাবিলাক ভাবি ভাবি সি অফিচ পালেহি। অফিচ পায়ে সি চিধাই প্ৰিয়ংকা ৰ কেবিনত গ'ল। প্ৰিয়ংকা ৰ কাষৰ চিটটোত সি ধমহকৈ বহি দিলে। তাৰপিছত সি প্ৰিয়ংকা লৈ চালে।
     "কি হ'ল, আজি তোমাক ফুৰ্তিত থকা যেন লাগিছে" । - প্ৰিয়ংকাই কম্পিউটাৰ কীবৰ্ডত আঙুলিৰে টাইপ কৰি থাকিয়ে সুধিলে।
     "ইয়েছ! আজি মই বহুত ফুৰ্তিত আছো। তুমি অনুমান কৰিব নোৱাৰিবা আজি মই কি কৰিলো। আজি মই নীতাক ডাইভোচ লেটাৰ দি থৈ আহিছো। এবাৰ ডাইভোচ হোৱাৰ পিছত তোমাৰ আৰু মোৰ মিলনক কোনেও বাধা দি ৰাখিব নোৱাৰে।"
    "হোৱাট! এইয়া তুমি কি কৈছা? তুমি তোমাৰ পত্নীক ডাইভোচ দিছা, আৰু তোমাৰ আমাৰ মিলন, এইবোৰ কি বলকিচা তুমি!" - প্ৰিয়ংকাই কীবৰ্ডত লিখিবলৈ এৰি তাৰ ফালে চাই সুধিলে।
    "মই তোমাক ভাল পাওঁ, মই তোমাক বিয়া পাতিব বিচাৰো।"- সি থেৰোগেৰোকৈ কলে।
   " কেতিয়া কলো মই তোমাক ভাল পাওঁ বুলি? তুমি হয়তো পাহৰি গৈছা, তোমাৰ এগৰাকী ধুনীয়া পত্নী আছে, এখন সুখৰ সংসাৰ আছে, এনেস্থলত মই তোমালোকৰ মাজত বিচ্ছেদ আনি মই কিদৰে তোমাৰ লগত বিয়া হম। তোমাৰ লগত দুদিনমান হাঁহি মাতি কথা পাতিলো এয়াই তুমি ভালপোৱা বুলি ভুল কৰিলা। তুমি সচাকৈয়ে এটা মহামুৰ্খ।"-প্ৰিয়ংকাই তাৰ ফালে চাই খঙেৰে কলে। সি তাইক একো কব নোৱাৰিলে। তাই আকৌ তাৰ ওচৰত আহি কলে-"আৰু শুনা, অহা মাহত মোৰ বিয়া ঠিক হৈছে, ঘৰৰ পৰা ল'ৰা পছন্দ কৰিছে, মই সন্মতি দিছো।"- এইবুলি কৈ তাই কেবিনৰ পৰা ওলাই গ'ল।
    সি একেঠাইতে শিলপৰা কপৌৰ দৰে বহি থাকিল। মুৰটো ঘুৰাই যোৱাৰ দৰে লাগিল তাৰ। সি মানে অতদিনে এটা মিছা মায়াত সোমাই তাৰ মৰমৰ পত্নীক অত্যাচাৰ কৰি আহিছিল। অহ গদ, কি অন্যায় কৰি আহিছে সি তাইৰ ওচৰত ইমানদিন। তাই তাক ক্ষমা কৰিব পাৰিবনে? হৰ্ঠাতে তাৰ মনত পৰি তাই দিয়া উপহাৰ টো পকেটৰ পৰা উলিয়াই খুলি পেলালে। পেকেটত আছিল এখন গ্ৰিটিংচ কাৰ্ড, আৰু তাত লিখা আছে - "তোমাক বহুত বহুত ভাল পাওঁ, তোমাৰ অবিহনে মোৰ জীৱন বৃথা"।
    তাৰ চকুৰে দুধাৰি চকুলো বাগৰি কাৰ্ড খনৰ ওপৰত পৰিল। তাৰ হৃদয়ত হৰ্ঠাতে তাৰ পত্নীৰ প্ৰতি এসোপা মৰম উথলি উঠিল। এনেকুৱা লাগিল যেন এতিয়া সি তাইক সাৱতি ধৰি কব, মোক ক্ষমা কৰা নীতা, আজিৰ পৰা মই তোমাক বহুত মৰম কৰিম।
    নাই সি আৰু তাত ৰৈ থাকিব নোৱাৰিলে। সি অফিচৰ পৰা কাৰখন লৈ আহি কম সময়ৰ ভিতৰতে ঘৰ পালেহি। সি লগ পাব বিচাৰে তাইক এতিয়াই, হেপাহ পলুৱাই মৰম কৰিব বিচাৰে তাৰ মৰমৰ পত্নীক।
    ঘৰত সোমায় ইফালে সিফালে চাই কাকো নেদেখি সি চিন্তিত হ'ল। তেনেতে তাৰ পকেটৰ মোবাইল টো বাজিল। মাকে ফোন কৰিছে।
    তাৰ বুকুখন ধমহকৈ উঠিল।
    "নীতাক মই হস্পিটেল লৈ আনিলো, ডাক্তৰে কৈছে তাই হাৰ্টফেইল কৰি মৃত্যু হৈছে..."
    - মাকে আৰু ফোনত কি কি কৈছে তাৰ কানত নোসোমাল, তাৰ হাতৰ পৰা মোবাইল টো এৰাই পৰিল।
    নীতা হাৰ্টফেইল কৰি মৃত্যু হৈছে! সি চকুৰে আন্ধাৰ দেখিলে। হাতেৰে টেবুলখনত কোনোমতে ভেজা দি মাটিত বহি পৰিল। এনেতে টেবুলৰ ওপৰত থকা কিবা কাগজ এখনত তাৰ হাতখন লাগিল। সি হাতেৰে তুলি চালে। সি দিয়া বিবাহ বিচ্ছেদৰ দলিল, য'ত দিয়া আছে কপা কপা হাতেৰে তাৰ পত্নীৰ চহী।
    - সমাপ্ত-

মই বিশ্বাসঘাটক নহয়


                         মই বিশ্বাসঘাটক নহয়

    শ্বপিং মলত বজাৰ কেইটা কৰি আহি কাৰ খনত বহিব লওতেই কাষৰ দোকান খনৰ পৰা কোবাকুবিকৈ ওলাই অহাৰ যুবক জনক দেখি নয়না প্ৰথমতে আনন্দিত হৈ উঠিছিল যদিও পিছমুহূৰ্ততে নিজৰ মনৰ ভাৱ পৰিবৰ্তন কৰি নিৰ্বিকাৰে কাৰখনৰ চিতত বহি পৰিল। যুবক জন দোকান খনৰ পৰা ওলাই খৰধৰকৈ তাইৰ ফালে নোচোৱাকৈ পাৰ হৈ গ'ল।
    "বজাৰ কৰি হ'ল নে, এতিয়া ঘৰত যাওঁ ব'লা" - তাইৰ কাষৰ ড্ৰাইভাৰ চিতত বহি থকা তাই স্বামী অৰ্ণৱে কলে।
   "যাওঁ ব'লা।" - তাই সিহঁতৰ আগেদিয়ে পাৰ হৈ যোৱা যুবক জনক চায়ে উত্তৰ দিলে।
   খন্তেক আগতে পাৰ হৈ যোৱা এই যুবক জনক দেখি তাই প্ৰথমতে শিহৰিত হৈছিল, মৰম উপচি পৰিছিল আৰু অলপ পিছতে দুখেৰে তাইৰ মন ভৰি পৰিছিল, কিন্তু এতিয়া সেই যুবক জনৰ প্ৰতি তাইৰ অন্তৰত আছে কেৱল ঘৃণা আৰু কৰিবলৈ আছে অকল তাচ্ছিল্য।

   এই যুবক জনেই আছিল নয়নাৰ প্ৰাক্তন প্ৰেমিক নীলম। যাৰ দ্বাৰা তাই চূড়ান্ত ভাৱে প্ৰতাৰিত হৈছিল। তাইৰ যৌৱনৰ প্ৰথম পুৰুষ জনে তাইৰ লগত আজীৱন একেলগে থকাৰ প্ৰতিশ্ৰুতি দি শেষ পৰ্যায়ত তাইক এৰি দিছিল। আচলতে সি তাইক বিশ্বাসঘাটকতা কৰিছিল। তাই তাৰ বিশ্বাসঘাতকতাক বিশ্বাস কৰিব পৰা নাছিল যদিও সেয়াই সত্য বুলি স্বীকাৰ কৰি তাইৰ জীৱনৰ সিন্ধান্ত বোৰ তাইৰ পৰিয়ালৰ মানুহবোৰৰ ওপৰতে লবলৈ এৰি দিছিল।
    নীলমৰ লগত তাইৰ চিনাকী হৈছিল দুয়োটাৰে কলেজত পঢ়ি থকা দিনতে। এযোৰ উজ্জ্বল চকুৰ সৈতে সকলো বিষয়তে পাৰ্গত সিঁহত একেটা ক্লাছৰে ষ্টুডেণ্ট আছিল। প্ৰথম দেখাৰে পৰা তাই তাক ভাল লাগি থকাৰ মাজতে সিয়ে তাইক প্ৰেমৰ প্ৰস্তাৱ দিছিল। দুয়োটাই প্ৰতিজ্ঞা কৰিছিল আজীৱন দুয়ো দুয়োৰে হৈ থকাৰ। তাই সপোন দেখিছিল তাৰ লগত গোটেই জগত ঘুৰাৰ। কলেজীয়া শিক্ষা শেষ কৰি সিহঁত দুয়োটা আতৰি গৈছিল উচ্চ শিক্ষাৰ বাবে।
    কলেজ এৰাৰ কেইটামান দিনৰ পিছতে তাইৰ ঘৰত তাইৰ বিয়াৰ কথা ওলালে। কিন্তু তাই  নীলমক কথা দি থৈছে, দুয়োটা আজীৱন একেলগে থকাৰ। গতিকে তাই নীলমক খবৰ দিলে তাইক চিৰদিনৰ বাবে আপোন কৰি লবলৈ। নীলম আহিল সিঁহতৰ ঘৰত তাইক খুজিবলৈ, কিন্তু তাইৰ দেউতাকে তাক একেকোবে নাকচ কৰিলে। তাৰ পিছতে সিহঁতে সেই শেষ সিন্ধান্ত লৈ পেলালে। তাই গুচি যাব তাৰ ওচৰত চিৰদিনৰ বাবে। তাই ওলাই আহিল ঘৰৰ সকলো বাধা নেওচি নীলমক আপোন কৰি লবলৈ। কিন্তু সি নাহিল। নাহিল মানে তাই তাক আৰু লগেই নাপালে। মাত্ৰ তাৰ বন্ধু পাৰ্থ মুখেৰে হে জানিব পাৰিলে যে সি হেনু তাইক নিজৰ কৰি লব নোৱাৰে। তাই সেইদিনাই মৰি যাব লাগিছিল। কিন্তু নমৰিল। প্ৰিয়জনৰ পৰা পোৱা লাজ অপমান লৈ তাই ঘৰত ঘুৰি গ'ল। আৰু পিছত ঘৰৰ  পৰা পচন্দ কৰি দিয়া সেই দৰা জনৰ লগতে অৰ্ণৱৰ লগতে তাইৰ বিয়া হ'ল।

   ইফালে সেইদিনাই,
    নীলমে ফাৰ্মাচী খনৰ পৰা প্ৰয়োজনীয় দৰৱ কেইটা লৈ ওলাই আহিব খোজোতেই সন্মুখৰ ফালৰ শ্বপিং মলটোৰ পৰা নয়না ই হাতত কেইটামান সৰু সৰু টোপোলা লৈ ওলাই অহাৰ দেখি সি উচাপ খাই উঠিল। এবাৰ ভাবিলে তাই নেদেখাকৈ এই ফাৰ্মাচী খনতে ৰৈ দিব নেকি। কিন্তু সি তাইৰ ফালে এবাৰো নোচোৱাকৈ কোবাকুবিকৈ দৰৱ কেইটা লৈ ওলাই আহিল।
    নয়না
    তাৰ প্ৰাক্তন প্ৰেমিকা আৰু এতিয়া চহৰ খনৰ কোনোবা এজন ধনী ব্যৱসায়ীৰ বাগদত্তা। কলেজত পঢ়ি থাকোতেই লগ পাইছিল সি নয়নাক। কলেজৰ নৱাগত আদৰণি সভাত গান গোৱা তাইৰ মাতত মোহিত হোৱা নয়নাক ভাল পায় পেলাইছিল সি। বহুদিন চেষ্টা কৰিও সি নয়নাক ভাল পোৱাৰ প্ৰস্তাৱ দিবলৈ গৈ সি থমকি ৰৈছিল। কিন্তু এদিন বন্ধুৰ জোৰত সি তাইক তাৰ ভালপোৱাৰ কথা জনালে। আৰু তায়ো তাৰ প্ৰেমৰ প্ৰস্তাৱ সমৰ্থন কৰিলে। সিঁহতে প্ৰতিজ্ঞা কৰিলে দুয়োটা চিৰজীৱন একেলগেৰ থকাৰ। কলেজীয়া শিক্ষা শেষ কৰি সি সিহঁতৰ সপোনবোৰ সজাবলৈ উচ্চ শিক্ষাৰ বাবে ঢাপলি মেলিলে। নয়নাৰ ওচৰত কথা দিলে উচ্চ শিক্ষা শেষ কৰি কিবা কাম এটাত সোমায়ে সি তাইক নিজৰ কৰি লব।
    কিন্তু, মাজতে এদিন নয়নাৰ পৰা তালৈ ফোন আহিল। তাইৰ ঘৰত বিয়া থিক কৰিছে গতিকে এতিয়াই তাইৰ ঘৰত তাৰ কথা কব লাগে। তাইৰ কথামতে সি আহিল তাইৰ ঘৰলৈ সিহঁতৰ ভালপোৱাৰ কথা কবলৈ।
    "মই মোৰ ছোৱালীক সৰুৱে পৰা অতি আলাসত ডাঙৰ দীঘল কৰিছো। তাই যিয়ে বিচাৰিছে সকলো বস্তুৱে মই আনি দিছো। তোমাৰ লেখীয়া ভিকহু এটাই তাইক খোৱাব পিন্ধাব পাৰিবা জানো? ভালপোৱা সদায় সমপৰ্যায়ৰ মানুহৰ লগতহে হয়। তোমাৰ এই ভালপোৱা প্ৰকৃত ভালপোৱা নহয়, এয়া মাত্ৰ অভিনয় কোনোবা ধনী লোকৰ টকা সৰকোৱাৰ। " - নয়নাৰ দেউতাকে গুৰু গম্ভীৰ মাতেৰে কোৱা কথাষাৰে তাৰ বুকুত শেলে বিন্ধাদি বিন্ধিলে। এৰা, সি এটা পথৰ ভিকহু। নয়নাৰ এই ঘৰ-অট্টালিকা, ধন-ঐশ্বয্য তুলনাত তাৰ একোৱেই নাই। সেইকাৰনে সি বাৰে বাৰে থমকি ৰৈছিল তাইক ভালপাওঁ বুলি কবলৈ। তাৰ দেউতাকে বেমাৰী দেহাৰে পথাৰত অশেষ কষ্ট কৰি তাক কলেজত পঢ়ুৱাইছে। এতিয়া পাৰ্ট টাইম জব কৰি সি ইঞ্জিনিয়াৰিঙত নামভৰ্তি কৰিছে। যেনেতেনে শিক্ষা শেষ কৰি কাম এটা যোগাৰ কৰি তাৰ ঘৰখনক সকাহ এটা দিয়াটোৱেই তাৰ এতিয়া জীৱনৰ লক্ষ্য হৈ পৰিছে। এটা ভাৰাক্ৰান্ত মন লৈ সি নয়নাৰ ঘৰৰ পৰা ওভতি আহিল। সেইদিনাই তাৰ মৰি যাব মন গৈছিল সিঁহতৰ দৰিদ্ৰতাক লৈ কৰা অপমান দেখি। কিন্তু সি নোৱাৰিলে মাক-দেউতাকৰ তাক লৈ কৰা সপোনবোৰ দেখি, ভনীয়েকৰ মুখত থকা আশাবোৰ দেখি।
    কেইদিনমানৰ পিছত নয়নাই তাক জনালে তাইৰ সিদ্ধান্তৰ কথা। তাঁহাতৰ ভালপোৱাক সাক্ষী কৰি তাই তাৰ ওচৰলৈ গুচি আহিব চিৰদিনৰ বাবে। সিয়ো তাঁহাতৰ প্ৰেমক সন্মান জনাই তাইক সিঁহতৰ ঘৰলৈ লৈ আহিব বুলি কথা দিলে। এটা নিদিষ্ট দিনত এক নিদিষ্ট ঠাইক তাইক তাৰ বাবে আপেক্ষা কৰি থাকিব কলে সি তাৰ বাবে।
    কিন্তু, সেইদিনাই তাৰ জীৱনত আউল লাগিল। হৰ্থাতে তাৰ দেউতাকৰ গা বেয়া হলত ততাতৈয়াকৈ হস্পিতালত ভৰ্ত্তি কৰাব লগীয়া হ'ল। ডাক্তৰে কলে এটা জৰুৰী অপাৰেচন কৰাব লাগিব। পইচা লাগে। তাৰ হাতত থকা পইচা কেইটা গণি চালে। নহব এইকেইটায়। একমাত্ৰ ঘৰৰ সম্বল মাটিকেইডৰা ও চাগে এইবাৰ বন্ধকত দিব লাগিব দেউতাকৰ চিকিৎসাৰ বাবে।
    তাৰ বন্ধু পাৰ্থ আহি ওলালহি তাৰ ওচৰত। সি তাক সোৱঁৰাই দিলে যে আজি নয়নাক সি আনিব যোৱাৰ কথা আছে। কিন্তু সি কেনেকৈ আনিব এতিয়া তাইক। সি পাৰ্থক তাইক কবলৈ কলে যে আজি সি তাইৰ ওচৰত যাব নোৱাৰে। কেইদিনমান ৰব লাগিব তাই তাৰ বাবে। আৰু যদি তাই তাৰ বাবে ৰব নোৱাৰে তেনেহলে যি মন যায় কৰিব পাৰে। তাক ইচ্ছা কৰিলে পাহৰি যাবও পাৰে।

    আজি এই হৰ্থাতে নয়নাক দেখি কথাবোৰ মনত পৰাত নীলমৰ চকুহাল সেমেকি উঠিল। হস্পিতালত উপস্থিত হৈ এইমাত্ৰ কিনি অনা দৰৱ কেইটা নাৰ্ছ জনীৰ হাতত দিলে সি। মনে মনে ভগৱানক প্ৰাৰ্থনা জনালে দেউতাক যেন সোনকালে সুস্থ হৈ উঠে। আজি খন্তেকৰ বাবে হলেও সি নয়নাক দেখি দুখত তাৰ বুকুখন মোচৰ খাই উঠিছিল যদিও সি তাইৰ মুখত ফুতি উঠা ভাৱ দেখি থিকেই বুজিব পাৰিছিল যে এতিয়া তাইৰ ওচৰত আছে তাৰ বাবে আছে কেৱল ঘৃণা আৰু আক্ৰোশ। কিন্তু সি যে কিমান অসহায় তাই জানো বুজিব পাৰিব! তাৰ মাথো চিঞঁৰি চিঞঁৰি কব মন গ'ল- "মই বিশ্বাসঘাটক নহয় নয়না। "
                                                    সমাপ্ত

Tuesday 17 January 2017

ঊত্তৰ ভাৰতত এসপ্তাহ




প্ৰথম ভাগ-যাত্ৰাৰ আৰম্ভনি





       জনুৱাৰী ২০১৫, আমাৰ দলটোৱে আকৗ যাবলৈ সাজু হল এটা নতুন ভ্ৰমনলৈ,  এইবাৰ ঊত্তৰ ভৰতৰ হিমাচল প্ৰদেশ, দিল্লী আৰু ঊত্তৰ প্ৰদেশ। ইয়াত আমাৰ দলটো বুলি এইকাৰণেই কৈছো যে যোৱাবাৰ যোৱা আমি মানুহকেইজনেই এইবাৰো যাবলৈ ওলাইছো অৱশ্যে এইবাৰ আমাৰ দলটোত দুজন লোক যোৱাৰ ঠিক কৰাৰ পিছতো মানে টিকত কৰাৰ পিছটো শেষ সময়ত যোৱাটো ৰদ কৰিলে, তাৰ বাবে কিছু বেয়া লাগিছিল যদিও এগৰাকী নতুন লোকৰ আগমনে আমাক এই ভ্ৰমনটো কৰিবলৈ ঊৎসাহিত কৰিলে। আমাৰ দলটোত এইবাৰ মই, অজিত ডেকা, মিণ্টু গগৈ, প্ৰাণজিত দাস আৰু তেও৺ৰ পত্নী লিপিকা হাজৰিকা দাস। আমি এই ভ্ৰমনটোৰ বাবে এইবাৰ প্ৰায় বিশদিনমানৰ আগতেই যো-জা চলাইছিলো। প্ৰথমতে আমি চণ্ডীগঢ., তাৰপৰা ছিমলা, মনালী আৰু ঘুৰি আহোতে দিল্লী, আগ্ৰা চোৱাৰ পৰিকল্পনা। পৰিকল্পনাৰ মতে আমি চণ্ডীগঢ এক্সপ্ৰেসত টিকত কৰিলো। কিছুদিনৰ পিছত ঘুৰি অহাৰ টিকত কৰিলো যদিও ৱেটিং লিষ্টতহে পালো। তথাপিও বৰ বেছিকৈ চিন্তা নকৰি এই টিকত কনফাৰ্ম নহলে ততকাল টিকত কৰি আহিম বুলি ভাবি আমি পাচ তাৰিখে গুৱাহাটীত লগ হোৱাৰ কথা
জানুৱাৰী ২০১৫, মোৰ ভ্ৰমন অভিজ্ঞতাটো আজিৰ দিনটোৰ পৰাই আৰম্ভ হৈছে, কাৰণ মই ওলাই যোৱাৰ পিছৰে পৰা এখন নেদেখা ঠাই দেখা মানেই, এটা নজনা কথা জনা মানেই মোৰ অভিজ্ঞতাৰ ভ৺ৰাল চহকী কৰা। সন্ধিয়া বজাত গুৱাহাটীৰ পল্টন বজাৰ ৰেলৱে ষ্টেছনত গৈ পায়ে মই প্ৰথমতে প্ৰাণজিত তাৰ প্ৰথমা পত্নী লিপিকা (সি লুনা বুলি কয় কাৰণে আমিও লুনা বুলিয়ে মাতো পিছত) লগ পালো। আমাৰ ট্ৰেইন চণ্ডীগঢ এক্সপ্ৰেছ গুৱাহাটীৰ পৰা চাৰেআঠ বজাত আছে। গতিকে আমি পলম নকৰি সাত বজাৰ পিছতে গুৱাহাটীৰ প্লেটফৰ্মত প্ৰৱেশ কৰিলো। এই একেখন ট্ৰেইনতে অজিত আৰু মিণ্টু মৰিয়নিৰ পৰা আহি আছে। ইতিমধ্যে ঊক্ত ট্ৰেইনখন ৰোৱাৰ প্লেটফৰ্ম নম্বৰ ঘোষণা কৰাৰ লগে লগে আমি ঊক্ত প্লেটফৰ্মত গৈ ঊপস্থিত হলোগৈ। ট্ৰাইনখন প্ৰায় আধাঘণ্টা দেৰিকৈ আঠ পঞ্চলিশ বজাত আহি গুৱাহাটীৰ ষ্টেচনত ঊপস্থিত হলহি আৰু নটা দহত গৱাহাটীৰ পৰা ৰাওনা হল।
পিচদিনা ৰাতিপুৱা শুই ঊঠি মুখ হাত ধুই গম পালো বিহাৰ পালোহি। ট্ৰেইনখনৰ এটা কেবিনৰ চাৰিটা চিতত মোৰ লগৰ কেইজন আৰু আন এটা কেবিনৰ এটা চিত মই পালো, গতিকে দিনত কথা পতাৰ সময়ত মই তাহাতৰ ওচৰলৈ আহি তাতে বহি তাহাতৰ লগত কথা পাতি যাও আৰু শুৱলৈ মন গলে মোৰ নিজৰ চিতত মোৰ চিতটো ওপৰত আছিল গৈ শুৱগৈ। শিলিগুৰিৰ পৰা ঊঠা এহাল নেপালী দম্পত্তিৰ ৱেটিং লিষ্টত টিকত থকাৰ বাবে চিত নাপায় যাৰে তাৰে চিতত বহি থকাটো লক্ষ্য কৰিছিলো। সিহ৺ত যাতে মই নথকাৰ অৱস্থাত মোৰ চিতটো দখল কৰি নলয় তাৰ বাবে মোৰ চিতটো বাৰে বাৰে চাই থাকিব লগাত পৰিছিল আৰু পিছত মই চিতটোত কাপোৰ পাৰি থৈ আহিছিলো। আমি যোৱা ট্ৰেইনখনতে মিলিটৰিত কাম কৰা বৰ্তমান ছিমলাত থকা লৰা এজনৰ লগত ভালদৰে চিনাকী হলো আৰু কথা বাত্তা পাতি গৈ থাকিলো। তেও৺ৰ লগতে আমাৰ সম্মুখত বহি যোৱা অসমত থকা এহাল বিহাৰি দম্পত্তি এজনী ধূনীয়া ছোৱালীৰ সৈতে চিনাকী হলো আৰু খন্তেকীয়া সময়তে আত্মীয়তা গঢি ঊঠিল। সাধাৰণতে মই বাছত নাইবা ট্ৰেইনতে যদি কোনো নতুন ঠাইত যাও তেতিয়া মই শুই নাইবা আনৰ লগত কথা পাতি যোৱাতকৈ খিৰিকিৰে বাহিৰৰ দৄশ্য চাই যাবলৈহে ভাল পাও৺ এইবাৰ মই খিৰিকিৰ কাষৰ চিত নাপালো যদিও কিছু সময়ৰ কাৰণে মিণ্টুৰ চিতটোতে বহি খিৰিকিৰে বাহিৰৰ দৄশ্য চাই গলো। অসমৰ সীমামুৰিয়া ৰাজ্য বিহাৰৰ মাজেৰে আমি এতিয়া গৈ আছো। বিহাৰ ৰাজ্যখনৰ সকলো ঠাইতে ট্ৰেইনৰ দুয়োফালে কেৱল খেতিপথাৰ চকুত পৰিল। কেৱল চকুৰে মণিব পৰালৈকে সেঊজীয় আৰু সেঊজীয়া খেতিপথাৰ। এনেয়ে অবাবত পৰি থকা মাটি অকনমানো চকুত নপৰিল। তাৰ বীপৰিতে মই এবাৰ অসমৰ খেতিমাটিবোৰলৈ মনত পেলালো। ধান খেতি কৰাৰ বাদে অসমৰ আটাইবিলাক মাটিয়ে দেখোন এনেয়ে পৰি থাকে। ধান খেতি সময়তো জানো অসমৰ সকলো মাটিতে খেতি কৰিব পাৰে? আন কি মোৰ ঘৰৰ মাটিখিনিতো দেখোন বছৰত চাৰিমাহ খেতি কৰিয়ে সুখী হৈ থাকো। বিহাৰত দেখোন অসমৰ দৰে খেতিপথাৰৰ মাজত ঘন জনবসতি এলেকাও ট্ৰেইনৰ পৰা চকুত নপৰিল। আমি নিশ্চিত যে বিহাৰৰ লোকৰ এনে কৰ্মদক্ষতাই বিহাৰ ৰাজ্যখনক এসময়ত ভাৰতৰ এখন ঊন্নত ৰাজ্যত পৰিৱৰ্তন কৰিব ছোৱালীজনীৰ সৈতে বিহাৰী দম্পত্তিহাল কাটিহাৰ ষ্টেচনত নামি যোৱাৰ পিছতে পুনৰ এহাল বিহাৰী দম্পত্তি আমাৰ সম্মুখৰ চিতত আহি বহিল। তেও৺লোক এইবাৰ ছণ্ডীগঢলৈকে যাব চিনাকী হলো। মানুহজন হেনু আগতে ছিমলাতে কাম কৰিছিল। আমি তেও৺ৰ পৰা ছিমলালৈ যাব লগা ৰাষ্টা আৰু গাডীৰ বিষয়ে জানি ললো। এনেদৰে ৰং তামাচা কৰি আহোতে আজি দ্বিতীয় দিনা গধূলী হবৰ হল। লুনাক আমি বিয়াৰ পিছত প্ৰথমবাৰৰ বাবে লগ পালো যদিও আমাৰ লগত পুৰণি বন্ধুৰ দৰে সহজ হৈ গল। নিশা মই ভাত খাই থাকোতে লক্ষ্ণৌ পালোহি আৰু এই ষ্টেচনতে আমাৰ দবাটোত সকলো চিত ভৰ্ত্তি কৰি গোৰ্খা বেটেলিয়ানৰ দল এটা ঊঠিলহি। পিছত দুই এজনৰ লগত চিনাকী হৈ গম পালো তেওলোক ট্ৰেইনিঙৰ বাবে ছিমলা যাব। মই আৰু দেৰী নকৰি বিছনা ললো।
পিছদিনা গোটেই দিনটো ট্ৰেইনখন ঊত্তৰ প্ৰদেশ হাৰিয়ানাৰ খেতিপথাৰৰ মাজে মাজে আৰু কেতিয়াবা মানুহৰ ঘৰৰ মাজে মাজে আগুৱাই গৈ থাকিল। ইয়াতো চাৰিওদিশে সেঊজীয়া কৄষিভূমি চকুত পৰিল। মানুহৰ বাসস্থানৰ লগতে সৰহ পৰিমানৰ গৰু মহ পোহা দেখিবলৈ পোৱা গল। তেনেদৰে ঠায়ে ঠায়ে দম হৈ থকা গৰু মহৰ মল খেতিপথাৰত দিবলৈ জমা কৰি থোৱাৰও চকুত পৰিল। ইয়াত বনাই থকা মানুহৰ ঘৰ বিলাক দেখি আচৰিত হলো যে ঘৰ বনাওতে খুৱ কম পৰিমানহে লোহাৰ খুটা দিয়া চকুত পৰিল। এনেদৰে কেৱল ইটা বালি চিমেণ্টেৰে লোহাৰৰ খুটা ব্যবহাৰ লকৰাকৈ কেইবামহলীয়া ঘৰ বনোৱাৰ দেখা পালো। হয়তু ইয়াত অসমতকৈ ভূমিকম্পৰ হোৱাৰ সম্ভাৱনা কম কাৰণে এনেদৰে ঘৰ বনাবলৈ অসুবিধা নাই। ইতিমধ্যে আমি অম্বলা চিটি পোৱাৰ লগে লগে ট্ৰেইনখনত অহা আন যাত্ৰীসকলে বস্তু বাহানি বান্ধি সাজু হল। প্ৰাণজিতেও জি পি এচত চাই কলে আমি চণ্ডীগঢ পাবলৈ আৰু অলপ সময়হে বাকী আছে। অম্বলা চিটি পাৰ হোৱাৰ পিছতে আমিও বস্তু বান্ধি সাজু হলো আৰু চাৰে চাৰি বজাত চণ্ডীগঢ পালোহি।-আগলৈ,,,